Dag 9

Tante Lineke heeft nog steeds last van haar buik dus gids Melvin haalt voor we de bus in stappen bij de apotheek een medicijn.
Het is een kruidenpoeder die in warm water opgelost moet worden. Ze moet dit 4 dagen lang 3 keer per dag drinken.
De smaak schijnt echt verschrikkelijk te zijn...but who cares....als het maar werkt!

We gaan eerst naar een sigaretten fabriek. De eigenaar van het hotel is ook eigenaar van deze fabriek. In deze fabriek worden kretek-sigaretten gemaakt.
Dit zijn sigaretten met kruidnagel en suiker. Per dag worden hier 30000 pakjes gemaakt en het blijkt allemaal hand werk te zijn.
De fabriek bestaat uit 4 hallen waar per hal ongeveer 50 jonge vrouwen werken. Ze werken per dag ongeveer 5 uur en verdienen per maand omgerekend 80 euro.
Telkens als ik een van de hallen binnen loop wordt er door de vrouwen gejoeld en gelachen....erg leuk natuurlijk maar het geeft me toch een beetje een ongemakkelijk gevoel :) De eigenaar loopt ook met ons mee en vraagt ons wat we van de sigaretten vinden....waarschijnlijk wil hij ook buiten Azië gaan exporteren.

Op naar de kopi luak fabriek....hier wordt de beste koffie gemaakt. De geoogste koffie wordt hier eerst door een knaagdier achtig beest opgegeten en vervolgens uitgepoept. vervolgens worden de bonen gedroogd en vermalen. We ontmoeten hier de baas, een jonge vrouw. Deze vrouw blijkt de vierde vrouw te zijn van de eigenaar van het hotel en de sigarettenfabriek. We gokken dat de vrouw een jaar of 25 is maar ze blijkt al 38 te zijn (komt vast door de kopi luak)
Haar man is overigens 21 jaar ouder en ze hebben 4 kinderen. We drinken met hun een heerlijk bakkie luak en blijven gezellig nog even babbelen met de vrouw.
Met gids er bij want ze spreekt  zo goed als geen engels. Erg gezellig maar we moeten verder richting de plaats Tosari. De gids zegt zoals altijd dat het niet al te ver is.....gelukkig maar...

We stoppen onderweg, op advies van Melvin bij een indomart om broodjes en bier te kopen. Het eten bij het volgende hotel schijnt slecht en erg duur te zijn.
De "Bromo cottage's" waar we verblijven kennen Gaby en ik nog goed van 9 jaar geleden. Het ligt op 1800 meter hoogte en er is in de buurt en in het hotel echt he-le-maal niets te doen! Gelukkig hebben  we dit keer maar 1 overnachting. De kamers blijken best oke te zijn....het is in ieder geval minder "horror-achtig" dan wij ons konden herinneren. Het is zelfs beter dan het "Sanno" hotel waar we onze vakantie begonnen. Ons eten bestaat uit broodjes jam, chocopaste, hete pinda's en de grote spekkoek die we de dag er voor in de rotishop hebben gekocht. Groot is de teleurstelling als we de doos openen..het is een soort chocolade cake in twee kleuren! Om de teleurstelling achter ons te laten bezatten we ons met 4 biertjes en een glaasje Drambui.

Voor het slapen nog 4 dagen voor het blog geschreven....nu naar bed....om half 4 gaat de wekker om de zonsopgang bij de bromo-vulkaan mee te maken.

Dag 8

We verlaten het Puri Artha hotel en rijden eerste naar de stad Solo, dit keer is het inderdaad niet zo ver rijden.
Ook deze stad heeft een Kraton waar de Sultan van Solo woont. De Kraton is een stuk kleiner maar ook een stuk leuker om te zien.
De gids is dit keer een jonge man die verbazingwekkend goed Nederlands spreekt. Hij weet zijn verhaal ook veel mooier te brengen dan de oude dame in Jokja.
Het blijkt dat de huidige sultan van Solo geen macht meer heeft maar meer een eretitel is. Hij heeft slechts 1 vrouw en 4 kinderen en zit in de meubelhandel waarvoor hij 3 keer per maand naar Jakarta vliegt. Tante heeft erg veel last van haar maag, erg vervelend.

Na de Kraton bezoeken we een lokale markt in een Chinese wijk. Hier worden groentes, vis, kip kruiden kroepoek en noten verkocht. Als je de kippen opgedeeld in 100 stukjes ziet liggen met de vliegen er omheen cirkelend is de trek in saté ayam snel vergaan. Melvin heeft hier voor Gaby lychie-achtig fruit gekocht en voor mij katjang pedas (hete pinda's). Hij betaald een fractie van wat wij zouden moeten betalen dus moeten we wat achteraf blijven staan. Geen punt, kunnen we mooi het dagelijkse leven op de pasar observeren! We stoppen ook nog bij een roti-winkel om koek en lumper te kopen (kleefrijst met kip), de lumper was echt goddelijk....

Hierna rijden we verder richting de plaats Kediri....volgens onze gids is het uiteraard niet ver rijden.... Wel over een zeer slechte weg dus na de rit hadden we geen rug meer over en ook de bilspieren stonden gespannen. De busjes zijn nou eenmaal niet gemaakt voor mensen + 1.70 cm... Het hotel waar we 1 nacht slapen is modern en heeft mooie ruime kamers, het heeft een prachtig zwembad maar we arriveren te laat om er gebruik van te kunnen maken. We eten in het hotel zelf maar eerst krijgen tante Lineke, Gaby en ik nog een lekkere massage om de ruggen weer een beetje soepel te maken!

Dag 7

Om half negen begint de tocht weer. Toch nog een acculader kunnen kopen bij een winkel in de buurt. Deze is verrassend goed geprijsd en heeft ook een auto lader aansluiting, adoeh!  Hierna eerst langs de Kraton van Jokja, in dit paleis wonen al generaties de Sultans van dit district en hadden in vet verleden erg veel macht en aanzien. Onze gids is een oude mevrouw die zo langzaam loopt dat we bijna achteruit lopen. Ze blijkt ook nog eens behoorlijk te stottereren en dat doet ze ook nog eens met een heel laag volume. Elk verhaal begint met "meneer mevrouw...meneer mevrouw....meneer mevrouw...." Ook blijken heel veel dingen die ze ons laat zien verdacht vaak ongeveer 100 jaar oud te zijn :)...we gaan er van uit dat gidswerk nooit echt haar roeping geweest is.

Vervolgens een bezoek aan een  Batik werkplaats/winkel. Hier maken ze textiel met indonesische motieven. Dit is handwerk. Eerst tekenen ze het motief en brengt men op een gedeelte hete was aan. Dan wordt het textiel gekleurd in een verfbad en daarna gedroogd. Het textiel word vervolgens in kokend water gespoeld en hierdoor ontdaan van overtollig verf en de aangebrachte was. Nu herhaald zich het proces alleen nu met een tweede verfkleur....etc, etc, etc.
Veel veel werk maar het resultaat mag er wezen, we kopen twee zakdoeken om niet met lege handen de shop uit te gaan, kunnen we goed gebruiken hier met de hitte.

Volgende stop is een zilverwerkplaats (Jokjakarta is de zilverstad), Na een kort bezoek aan de werkplaats mogen de dames winkelen. Na veel zoekwerk vind Gaby een mooie zilveren ring en koopt Tante Lineke een fraaie armband. Ook nog even de armbanden en ringen die in het zwavelzwembad zwart waren geworden door de verkoopsters op laten poetsen en alles was weer bling bling :)

Bij een sfeervol restaurant aan een riviertje zijn we naar de Prambanan tempels gegaan. Een prachtig tempelcomplex met meerdere tempels in hindoestijl gebouwd, hier kan je uren rondlopen en foto's maken. Helaas is de meest indrukwekkende tempel sinds de laatste aardbeving (2006) niet meer toegankelijk voor bezoekers, te veel gevaar op instorting. Pas als Unesco budget verstrekt om te restaureren zal deze prachtige tempel weer opengesteld kunnen worden voor bezoek, hier zijn miljoenen mee gemoeid. De Relieffen op de tempels vertellen het verhaal van Rama en Shinta, geen thai chi deze keer :-*

In de avond zijn we naar Het Ramayana ballet geweest met een uitgebreid buffet diner vooraf. De dans verteld wederom het verhaal van Rama en Sintah. Het ballet bleek 36 jaar te bestaan dus kregen we een speciale uitvoering met extra humor, vuur en vuurwerk. Het optreden duurde wel een klein uur langer en de bankjes waren erg hard. Een mooie voorstelling maar toch waren we blij dat het voorbij was. Terug naar het hotel...lekker slapen.

Dag 6

Dag 6 vertrekken we om 9 uur in de ochtend, een klein beetje uit slapen dus. Na het ontbijt in een grote zaal met koloniale meubelen stappen we in het busje en rijden we naar het dieng plateu. Dit is een vulkaan gebergte waar we eerst de oudste hindoetempels van Indonesië bezoeken, de tempels zijn eeuwen oud en voor dat de tempels er stonden was hier een kratermeer. De lucht ruikt hier naar een mengeling van mest en zwavel.

Na nog een korte rit en een kleine wandeling komen we bij een kleine vulkaanmond. De zwavelgeur is hier heel sterk...het ruikt naar rotte eieren...adoeh! De kratermond staat vol met kokend water en uit het water komt zwavel houdend rook. Er schijnt hier twee jaar geleden een vrouw in gesprongen te zijn. Na twee dagen waren er van haar alleen nog botten over....

Vervolgens zijn we naar een kratermeer gereden. Een groot meer met water in verschillende kleuren. Dit is warm water met een hoog zwavelgehalte, hier kan je je hengel mee nemen maar je zal niks vangen.

We vervolgen onze weg naar de richting de borubudur en stoppen onderweg nog voor een paar foto's.
een roofvogel die een beest heeft gevangen, Een veldje met karbouwen (ossen) en een viskwekerij.

Eenmaal bij de borubudur tempel aangekomen worden we verwelkomd door onze lokale gids Budie maar iedereen noemt hem Woody (woodpecker).
Zijn droom was om komiek te worden. Dit is niet gelukt maar past zijn humor nu toe in zijn gidswerk...en dat gaat hem erg goed af. Samen hebben we tussen de muren van de tempel de verschillende houdingen van budha uitgebeeld, thai chi voor beginners zeg maar. De Borubudur is gebouwd op een berg en is een in lage boedistische stijl gebouwd. Het bestaat uit 7 niveaus en verteld het levensverhaal van Budha.  De bovenste laag is voorzien van tientallen Budhabeelden verstopt in stuppa's (lotusbloemen) erg fraai om te zien.

We rijden verder richting ons volgende hotel, het valt ons op dat als we vragen hoe ver het nog is Melvin altijd antwoord met "niet zo ver meer"
Vervolgens zijn we dan nog 2 a 3 uur onderweg :). Het hotel waar we verblijven heet "Puri Artha" en is in echte indonesische stijl gebouwd.
Twee verdiepingen hoog met veel houtsnijwerk en een gezellig zitje voor de kamer. Aangezien we om 5 uur 's middags gearriveerd zijn kunnen we eindelijk een keertje zwemmen. In de avond verplicht naar de taxi naar een shoppingmall aangezien ome Dick de oplader van zijn camera in Nederland heeft laten liggen.
Hier hebben ze in een winkel wel opladers maar aangezien Ome Dick zijn accu niet mee heeft genomen weet hij  iet 100% zeker of dit wel gaat passen. Morgen ochtend nog maar eens proberen. Wel heerlijk gegeten bij een restaurant op het dak van de shoppingmall, ome Dick lamsrack en tante Lineke, Gaby en ik Zalm van de grill.

Dag 5

Erg vroeg op vandaag, mini ontbijtpakketje mee omdat we om 7 uur 's ochtends met de trein mee mogen.
De rit gaat van Bandung naar Wonosobo richting het midden van Java. We nemen bij het station afscheid van gids Jan.
De trein is een stuk luxer dan de nachttrein in thailand maar na 6 uur treinen weten we niet meer hoe we moeten zitten.
We hebben heerlijk kunnen genieten van het landschap op Java. Mooie natuur en uitgestrekte rijstvelden.
Gaby heeft onderweg nog heerlijk geslapen, iets wat mij niet gelukt is. Ome Dick kreeg nog even de schrik van zijn leven toen zijn nieuwe smartphone opeens weg was. Deze bleek uit zijn broekzak tussen de stoelkussens van het treinbankje te zijn gevallen....oeps!
Op ons eindstation stond gids Melvin op ons te wachten, zeer relexte man met humor en veel praatjes en verhalen.
Melvin spreekt prima Nederlands maar met een sterk Indonesisch accent. Heerlijk om te horen, net alsof ik famillie hoor praten :-).
Het slechte nieuws....nog 3 uur met het busje naar ons hotel..maar niet zonder eerst te lunchen met uitzicht over een sawa.
Heerlijke mie goreng en ayam goreng maar zonder bintang, hier ook mijn eerste hurktoilet gezien :-)

Onderweg naar het hotel even gestopt want Melvin zag een veld met casave. Even aan de boer vragen of hij een plant uit de grond kon trekken om de wortel te zien. Ome Dick wil wel zon plant thuis dus pardoes hakt een van de mannen en plant in 5 stukken om mee te nemen.
De lokale boer had er zin in want vervolgens mochten we mee de desa in (mini dorpje) dus allemaal de bus in en via bijna on begaanbare paden naar het dorpje toe. Hier een hele familie ontmoet en nog wat stekjes mee gekregen. Gaby kreeg nog een klein peutertje in haar armen gedrukt. Ze vroeg nog of ze hem mee mogelijk nemen maar dat was niet helemaal de bedoeling. Na dit spontane leuke stop je verder naar het krencha hotel in Wonosobo.
Een groot koloniaal hotel in de bergen. In de avond nog gegeten bij een klein familie restaurant om de hoek.

Dag 4

Vandaag om half negen met z'n vieren het busje weer in. Eerste stop was een bezoek aan een theeplantage en fabriek.
De theeplantages zijn allemaal eigendom van de staat. Een groot gedeelte van de thee is voor de export en gaat o.a naar pickwick en lipton.
De mensen vrouwen verdienen met het plukken ongeveer 8 euro per dag.

Na het drinken van een verse thee zijn we vervolgens naar Ciater gereden om te zwemmen in de "hot springs" dit is zwavelhoudend water is afkomstig van de "tankuban praoh" (omgekeerde boot) vulkaan. Helaas mochten we deze vulkaan niet bezoeken omdat ze de laatste tijd redelijk actief is.
Bij de "hot springs" hebben ze 3 zwembaden met de temperaturen warm, warmer en......adoeh..HEEEEET!
Ome Dick hield het na het eerste bad al voor gezien. Tante Lineke trok de grens bij het tweede bad. Gaby en ik hebben ons nog even gewaagd aan bad 3 maar na 5 minuten in water van 45 graden waren we redelijk gaar!

Na de lunch zij we  naar de "anglung" school gereden. De anglung is een instrument gemaakt van bamboe en afhankelijk van de dikte van de bamboe komt hier een toon uit tijdens het schudden. Bij de school leren ongeveer 500 kinderen muziek maken op Indonesische instrumenten, dit doen ze naast het reguliere onderwijs. Na het optreden van een deel van de "kids" mochten de toeschouwers gezamelijk, onder begeleiding van de leraar, ook muziek maken en dit klonk nog niet eens zo gek!

De terug rit naar het hotel was een groot drama...het was 1 lange file van de school tot aan het hotel. Over een stuk van hooguit 5 kilometer hebben we ruim anderhalf uur gedaan. In de avond met z'n 4e voor 18 euro gegeten en gedronken' hierna vroeg naar bed omdat de volgende ochtend het wekkertje om kwart over 5 ging.

Dag 3

Vandaag werden we na een karig ontbijt door onze gids Jan om 8 uur opgepikt.
Na een rit van ongeveer een uur kwamen we in bogor aan waar we de botanische tuinen hebben gezocht.
Een tuin met meer dan 15000 soorten bomen, planten en bloemen. Volgens de gids heb je Meer dan 2 dagen nodig om alles te zien.
Wij moesten het in een uurtje doen om vervolgens in het busje te stappen en via de punchak pas (bergketen met alleen maar thee plantages)
Richting Bandung te rijden. Nou ja rijden...het was eerder een file van 7 uur. Rond 18:00 uur waren we eindelijk bij het sukajadi hotel aangekomen.
Een leuk hotel met mooie kamers. Na het inchecken de buurt verkennen en weer een shopping mall te bezoeken.
Nu met meer resultaat want ik heb een paar schoenen en een rugtas gekocht. Gaby, ome Dick en tante Lineke hebben nog niks gekocht maar ach....de vakantie is nog jong :-)